پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 667 |
| تعداد مقالات | 9,730 |
| تعداد مشاهده مقاله | 69,211,642 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 48,537,414 |
تحلیلی بر گفتمان اعتراضی گرافیتی شهر نیویورک در دهه 1970 و 1980 میلادی (نظریه ارنستو لاکلا و شانتال موفه) | ||
| نشریه هنرهای کاربردی | ||
| دوره 5، شماره 2 - شماره پیاپی 18، شهریور 1404، صفحه 83-98 اصل مقاله (553.04 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/aaj.2024.32928.1197 | ||
| نویسندگان | ||
| حمیده محمودزاده1؛ نجیبه رحمانی* 2 | ||
| 1استادیار، گروه نقاشی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران. | ||
| 2استادیار، گروه گرافیک، دانشکده هنر، معماری و شهرسازی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 18 دی 1402، تاریخ بازنگری: 20 بهمن 1402، تاریخ پذیرش: 26 اسفند 1402 | ||
| چکیده | ||
| گرافیتی در دهه 1970 و 1980 .م در شهر نیویورک به طور رسمی و همه گیر به عنوان نوعی گفتمان مطرح شد؛ چنان که نیروی حکومتی مجبور به واکنش در برابر آن گردید. اعتراض جوهره گرافیتی است و از این رو گفتمانی اعتراضی را شکل داد. به کمک نظریه گفتمان انتقادی لاکلا و موفه با تکیه بر شاخصه هایی چون مفصل بندی، دال مرکزی، دال شناور و... می توان گفتمان حکومتی در تخاصم با گفتمان گرافیتی را مطالعه نمود. هدف این مقاله تحلیل گفتمان گرافیتی در دهه 1970 و 1980.م نیویورک است تا اهمیت بیان اعتراضی آن را روشن سازد. سؤال یا فرضیه پژوهش بر این قرار است که گرافیتی کارهای جوان و خلاق نیویورک، هنرمندان به نام و یا حتی هنرمندان آکادمیک نبودند و دغدغه ی بیان هنری نداشتند؛ بیان اعتراضی و اعلان وجود عامل اصلی حرکت همه گیر و عاصیانه جوانان نیویورکی بود. کنش اعتراضی آن ها در قالب گرافیتی، موجب ایجاد گفتمان قدرتمندی در برابر حکومت گشت. روش تحقیق پژوهش پیش رو به روش تحلیلی-توصیفی، تدوین شده است و شیوه گردآوری اطلاعات اسنادی است. نتیجه مقاله نشان می دهد که گفتمان گرافیتی دهه های 1980-1970 گفتمانی اعتراضی و مستقل است؛ از این لحاظ و بر طبق نظریه لاکلا و موفه، دال مرکزی گرافیتی اعتراض و اعلان هویت است و برای نمایش خود، در برابر گفتمان حکومت قرار می گیرد و حکومت با تکیه بر دال شناور، برقراری امنیت و حفظ اموال عمومی؛ به حاشیه رانی گفتمان گرافیتی می پردازد و آن را وندالیسم می نامد. همچنین حکومت از نظریه «پنجره شکسته» برای اعمال فشار و حاشیه رانی بهره می برد. گرافیتی، در زمان حاضر از پذیرش بین المللی برخوردار است، اما خواستگاه اعتراضی آن، به درستی معرفی نشده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گرافیتی؛ اعتراض؛ گفتمان انتقادی؛ لاکلا و موفه؛ هیپ‌هاپ | ||
| موضوعات | ||
| هنر و هویت ملی و فرهنگی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Graffiti Protest Discourse in 70s and 80s in New York (Ernesto Laclau and Chantal Mouffe Theory) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Hamideh Mahmoudzadeh1؛ Najibeh Rahmani2 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Painting, Faculty of Architecture and Art, University of Guilan, Rasht. Guilan. | ||
| 2Assistant Professor, Painting Department, Faculty of Art and Architecture, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Graffiti were present in the social space in the form of walling protest in social events or each kind of impersonation of identity notification and protest in public, Graffiti is similar to graphic in terms of communicating with the audience. Different media and people transmitting messages to people. Modern graffiti first appeared in New York City in the late 1960s and since then it has become more and more popular. Graffiti and street art embody cultural significance through its individualistic nature, though its ability to beautify and enhance public spaces, and through its highly visible way of speaking out on political, social and economic issues, because it so clearly represents an artistic subculture with a message seen by some elements of the public and the art establishment as important. Ernesto Laclau and Chantal Mouffe's theory has great potential in explaining social and political phenomena. In the form of critical discourse, we try in this paper to describe the government discourse with the graffiti discourse of New York in the 1970s and 1980s. Thus, we study graffiti from the perspective of a protest phenomenon. Our goal is to demonstrate the importance of graffiti protest expression by keeping in mind that graffiti has now turned into a highly popular and universal area and seems to be very different in terms of expression from New York. The data were collected by the documentary method using written sources as well as reputable sites of taggers. The results indicated that in the 1970s and 1980s in New York, the graffiti discourse with the central symbol of declaring identity and protest had opposed to the government's discourse with the central signifier of security. Hence, by highlighting the issue of creating security and protecting public property, the government focused on marginalizing and fighting the taggers (graffiti artists). | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Graffiti, Protest, Critical Discourse, Laclau and Mouffe, Hiphap | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 6 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 3 |
||