پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شمارهها | 675 |
| تعداد مقالات | 9,847 |
| تعداد مشاهده مقاله | 69,903,129 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 49,219,383 |
واژههای فریبکار در میان زبان فارسی و زبان «صربی ـ بوسنیایی ـ کروات» | ||
| مطالعات زبانی و بلاغی | ||
| دوره 16، شماره 42، دی 1404، صفحه 29-68 اصل مقاله (1.39 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/jlrs.2025.37320.2632 | ||
| نویسنده | ||
| غلامرضا سالمیان* | ||
| استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 17 فروردین 1404، تاریخ بازنگری: 14 اردیبهشت 1404، تاریخ پذیرش: 21 اردیبهشت 1404 | ||
| چکیده | ||
| واژههای فریبکار که از مقولههای جذاب زبانشناسی است و در یکصدسال اخیر به عرصۀ مطالعات این دانش وارد شده است، به معنی واژههایی است که در یک زبان یا در میان دو زبان، دارای ظاهری یکسان یا بسیار نزدیک به هم هستند، اما از نظر معنایی با هم تفاوت دارند. این اختلاف معنی از سویی ممکن است باعث کژتابی و اختلال در معنا شود و از سوی دیگر میتواند دستمایۀ تشکیل برخی از آرایههای ادبی باشد. با توجّه به نفوذ بسیاری از واژههای فارسی به زبانهای اسلاوی جنوبی (صربی ـ بوسنیایی ـ کروات)، انتظار میرود میان این واژهها و واژههای مبدأ در زبان فارسی، نمونههایی از فریبکاری را مشاهده کرد. در این پژوهش در بررسی زبان یادشده 100 واژۀ دارای فریبکاری یافته و تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشاندهندۀ آن است که 88 درصد واژههای فریبکار از نوع فروکاست و 12 درصد از نوع گسترش معنایی است. این امر نشان میدهد که بیشتر واژههای بررسیشده دارای معنایی جز معنای رایج واژه در زبان فارسی بودهاند. از حیث روابط معنایی تناسب با بسامد 46 درصدی، بیشترین و تضاد با بسامد 6 درصدی، کمترین کاربرد را داشتهاند. این امر بیانگر آن است که مناسبات معنایی و آوایی، عامل اصلی شکلگیری فریبکاری بوده است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| زبانشناسی؛ واژههای فریبکار؛ زبان فارسی؛ زبان صربی ـ بوسنیایی ـ کروات | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| False Cognates between Persian and the Serbian–Bosnian–Croatian Language | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Gholamreza Salemian | ||
| Professor, Persian Language and Literature, Razi University, Kermanshah, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| False cognates, one of the most intriguing topics in linguistics, entered academic discussion over the past century. These are words that appear identical or very similar in form within one language or across two languages but differ significantly in meaning. This semantic divergence can lead to misunderstanding and ambiguity, while also serving as a source for certain literary devices. Given the considerable influence of Persian vocabulary on South Slavic languages (Serbian–Bosnian–Croatian), it is expected that some of these borrowed terms would exhibit cases of false cognates when compared to their original Persian meanings. In this study, 100 such false cognates were identified and analyzed within the target language. The findings indicate that 88% of these false friends involve semantic expansion, while 12% reflect semantic narrowing. This suggests that most of the examined words carry meanings that differ from their standard usage in Persian. Regarding semantic relationships, proportionality occurred most frequently (46%), while contrast occurred least frequently (6%). This indicates that phonological and semantic similarities have been the primary factors contributing to the formation of false cognates. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Linguistics, false cognates, Persian language, Serbian–Bosnian–Croatian language | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 11 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 8 |
||
