پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 640 |
| تعداد مقالات | 9,352 |
| تعداد مشاهده مقاله | 67,997,234 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 27,139,232 |
مضمون‌آفرینی و نمادپردازیاز گوی و چوگان در متون منظوم عرفانی | ||
| مطالعات زبانی و بلاغی | ||
| مقاله 2، دوره 7، شماره 13، تیر 1395، صفحه 139-158 اصل مقاله (236.46 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/jlrs.2017.10499.1005 | ||
| نویسندگان | ||
| مهدی رمضانی* 1؛ ناصر علیزاده خیاط2 | ||
| 1دانشگاه علامه طباطبایی تهران | ||
| 2دانشگاه شهید مدنی آذربایجان | ||
| تاریخ دریافت: 28 دی 1394، تاریخ بازنگری: 17 بهمن 1395، تاریخ پذیرش: 24 بهمن 1395 | ||
| چکیده | ||
| شعر نوعی اجرا به‌وسیله کلمات است و هر چه شاعر در گزینش واژگان وسواس و دقت بیشتری داشته باشد، در انتقال تجربیات خود موفق‌تر خواهد بود. از سوی دیگر، واژه‌هایی در فرهنگ و زبان وجود دارد که از راه تناسب یا تضاد به شبکه تداعی خیال شاعر وارد می‌شوند، یا از طریق ایهام، ایهام تناسب، ایهام تضاد و... سبب ایجاد هماهنگی و موسیقی معنوی شعر می‌شوند. از جمله این واژگان، زوج‌های شعری هستند مانندآه و آیینه، سنگ و سبو، ذره و آفتاب، کیش و قربان، خسرو و شیرین، روز و شب و... که هر یک با نخ‌های نامرئی و در لایه‌های زیرین، به صورت هنرمندانه و ماهرانه به هم بافته شده‌اند. از دیگر زوج‌های شعری، گوی و چوگان است که عارفان با استفاده از رابطه تناسب و تضاد و همچنین معنا و کارکردهای مختلف آنها،مضامین مختلفی آفریده‌اند. بسامد این زوج شعری به قدری است که نظر هر علاقه‌مندی را به این سؤال جلب می‌کند که شاعران و عارفان چگونه از بازی‌ای که هیچ‌گونه ارتباطی با مباحث عرفانی ندارد استفاده کرده‌اند؟ نوشته حاضر بر آن است تا با بازخوانی متون عرفانی، کارکردهای مختلف گوی و چوگان را بیان کند. حاصل پژوهش نشان می‌دهد از شاعران و عارفان از این زوج شعری برای مضمون‌سازی و نمادپردازی در زمینه‌های گوناگون به‌ویژه ایراد حالات مختلف عاشق و معشوق بهره برده‌اند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گگوی؛ چوگان؛ متون منظوم؛ مضمون‌آفرینی؛ نماد | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The conceptualization and Symbolization of the “Ball” and the “baton” in mystical Poetical Texts | ||
| نویسندگان [English] | ||
| mehdi ramazani1؛ n a2 | ||
| 1allameh | ||
| 2madani University | ||
| چکیده [English] | ||
| Poetry is a Kind of performance at the hands of words, more exact choose of words ,the more successful the poet is in transferring his experiences. Additionally, there are words in language and culture, which enter to a poet’s associative mind through harmony and juxtaposition, moreover, they cause harmony and meaningful music through ambiguity,… . Amongst these words are poetic couplets. These include: “sigh” and “mirror”, “stone” and “vase”, “particle” and “Sunshine”, “Khosro” and “shirin”, “day” and ”night” ,…. These have been tied together with invisible threads in lower layers, more artistically and skillfully. Amongst these poetical couplets are the ball and the baton. Using the relationship between harmony and juxtaposition, jementics and their various application, various couplets have been created. The frequency of these poetical couplets are so great that it causes every enthusiast to ask this question: how have poets and mystics made use of a game which has got nothing to do with mystical debates? The present article is an attempt to re –read mystical texts which shed light on the various aspects/ applications of the ball and the baton. It concludes that poets and mystics have conceptualised and symbolised this poetical couplet in various cases especially when dealing with the various states of the lover and the beloved. Keywords: | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Ball, baton, Poetical Texts, conceptualize, symbol | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,265 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,542 |
||