پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 610 |
| تعداد مقالات | 9,027 |
| تعداد مشاهده مقاله | 67,082,783 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,656,210 |
سنتز جاذب نانوکامپوزیت مغناطیسی و حذف یون Pb(II) از پساب: اپتیمم‌سازی و مدلسازی فرآیند جذب | ||
| شیمى کاربردى روز | ||
| مقاله 12، دوره 11، شماره 40، مهر 1395، صفحه 145-160 اصل مقاله (1.1 M) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/chem.2017.763 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه جیریایی شراهی1؛ افسانه شهبازی* 1؛ زهره بهرامی2 | ||
| 11 دانشجوی کارشناسی ارشد آلاینده‌های محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران 1،* استادیار پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران | ||
| 22 استادیار پردیس علوم و فناوری‌های نوین، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 26 دی 1395، تاریخ بازنگری: 04 اسفند 1403، تاریخ پذیرش: 26 دی 1395 | ||
| چکیده | ||
| در مطالعه حاضر نانوکامپوزیت مغناطیسی بر پایه آهن و آمین (Fe3O4-NH2) به روش سالووترمال و گرفتینگ سنتز و به عنوان جاذب برای حذف یونPb(II) از پساب ساختگی مورد استفاده قرار گرفت. برای شناسایی مشخصات ساختاری مواد سنتز شده، ازآنالیزهای XRD و FTIR استفاده شد. روش پاسخ سطحی (RSM)، به منظور ایجاد شرایط بهینه و بررسی اثرات متقابل مهمترین پارامترهای جذب برای حذف Pb(II) با استفاده از نانوکامپوزیت مغناطیسی Fe3O4-NH2 بکار برده شد. بیشینه ظرفیت جذب و راندمان حذف یون Pb(II)در شرایط بهینه از قبیل (غلظت اولیه Pb(II) (187 mg/g)، دما (40 درجه سانتی‌گراد)، مقدار جاذب (5/1 g/l) و 9/4pH=) به ترتیب 43/133 mg/g و 96% به دست آمد. با توجه به پارامترهای ترمودینامیکی ΔH و ΔG فرایند جذب به‌صورت خودبخودی و گرماگیر است. داده‌های جذب تعادلی با استفاده از مدل‌های ایزوترمی لانگمیر و فرندلیچ بررسی و بیشینه ظرفیت جذب تعادلی لانگمیر معادل 5/169 mg/g برآورد گردید. بر اساس نتایج آزمایش سینتیک، بالاترین میزان جذب در زمان 90 دقیقه اتفاق افتاد و فرایند جذب از مدل سینتیک شبه مرتبه دوم با بیشترین R2، و مقدار K2 برابر با 9/4 (g/mg min) مطابقت بیشتری داشت. بنابراین نانوکامپوزیت مغناطیسی می‌تواند به عنوان جاذبی موثر جهت حذف یون Pb(II)از آب‌های آلوده به کار رود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| حذف یون Pb(II)؛ نانوکامپوزیت مغناطیسی؛ اپتیموم سازی؛ مدلسازی جذب | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Synthesis of magnetic nanocomposite adsorbent for removal of Pb(II) ion from wastewater: absorption modeling and optimizing | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Fateme Jiryaei Sharahi1؛ Afsaneh Shahbazi1؛ Zohreh Bahrami2 | ||
| چکیده [English] | ||
| In this study, a magnetic nanocomposite based on amino-functionalized magnetic nanoparticles (Fe3O4-NH2) is synthesized by Grafting and Solvothermal methods. This nanocomposite is used as an adsorbent for the removal of Pb(II) ion from wastewater. Then, X-ray powder diffraction (XRD) and Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR) techniques are implemented for investigations of structural changes of synthesized magnetic nanocomposite. Moreover, response surface methodology (RSM) is applied to obtain an optimal response of the interactions between the most important parameters in removal of Pb(II) by using Fe3O4-NH2. Experimental results demonstrated that the maximum adsorption capacity and removal efficiency in optimal conditions, such as the (initial concentration Pb(II) (187 mg/g), temperature (40 °C), adsorbent dosage (1.5 g/l) and pH=4.9) obtained (133.43 mg/g) and (96%) respectively. According to the thermodynamic parameters ΔH and ΔG, adsorption process was spontaneous and endothermic. In addition, the experimental data are analyzed by using the Langmuir and Freundlich isotherm models and the maximal equilibrium uptake capacity is obtained 169.5 mg/g. Finally, kinetic studies showed that the equilibrium time occurred at 90 minutes and the adsorption process by a good agreement with the second-order kinetic model with the highest values of R2 and K2=4.9 (g/mg min). This study showed that a magnetic nanocomposite based on Fe3O4-NH2 can be employed as an efficient adsorbent for the removal of Pb(II) from contaminated water sources. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Remove of ion Pb(II), Magnetic nanocomposites, Optimizing, Modeling of absorption | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,085 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,037 |
||