پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 642 |
| تعداد مقالات | 9,410 |
| تعداد مشاهده مقاله | 68,136,509 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 40,088,750 |
تحلیلی بر گفتمان‌اعتراضی گرافیتی‌شهر نیویورک در دهه 1970 و 1980 میلادی (نظریه ارنستو لاکلا و شانتال موفه) | ||
| نشریه هنرهای کاربردی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 26 اسفند 1402 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/aaj.2024.32928.1197 | ||
| نویسندگان | ||
| نجیبه رحمانی* 1؛ حمیده محمودزاده2 | ||
| 1دانش آموخته دکترا پژوهش هنر، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران | ||
| 2گروه نقاشی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان | ||
| تاریخ دریافت: 18 دی 1402، تاریخ بازنگری: 20 بهمن 1402، تاریخ پذیرش: 24 اسفند 1402 | ||
| چکیده | ||
| گرافیتی در دهه در دهه 1970 و 1980 .م و در شهر نیویورک به طور رسمی و همه‌گیر به عنوان نوعی گفتمان مطرح شد؛ چنانکه نیروی حکومتی مجبور به واکنش دربرابر آن گردید. اعتراض جوهره گرافیتی است و از این رو گفتمانی اعتراضی را شکل داد. به کمک نظریه گفتمان انتقادی لاکلا و موفه با تکیه بر شاخصه‌هایی چون مفصل‌بندی، دال مرکزی، دال شناور و... می‌توان گفتمان حکومتی در تخاصم با گفتمان گرافیتی را مطالعه نمود. هدف: این مقاله بر آن‌است تا با تحلیل گفتمان گرافیتی در دهه1970و1980.م نیویورک،اهمیت بیان اعتراضی آن را روشن-سازد. سؤال یا فرضیۀ تحقیق: گرافیتی‌کارهای جوان و خلاق نیویورک، هنرمندان به نام و یا حتی هنرمندان آکادمیک نبودند و دغدغه‌ی بیان هنری نداشتند؛ بیان اعتراضی و اعلان وجود عامل اصلی حرکت همه‌گیر و عاصیانه جوانان نیویورکی بود. کنش اعتراضی آن‌ها در قالب گرافیتی، موجب ایجاد گفتمان قدرتمندی در برابر حکومت گشت. روش تحقیق: پژوهش پیش رو به روش تحلیلی-توصیفی، تدوین شده است و شیوه‌گردآوری اطلاعات اسنادی است. نتیجه‌گیری: گفتمان گرافیتی دهه‌های 1970-1980 گفتمانی اعتراضی و مستقل است؛ از این لحاظ و بر طبق نظریه لاکلا و موفه، دال مرکزی گرافیتی اعتراض و اعلان هویت است و برای نمایش خود، در برابر گفتمان حکومت قرار می‌گیرد و حکومت با تکیه بر دال شناور، برقراری امنیت و حفظ اموال عمومی؛ به حاشیه‌رانی گفتمان گرافیتی می‌پردازد و آن را وندالیسم می‌نامد. همچنین حکومت از نظریه «پنجره شکسته» برای اعمال فشار و حاشیه‌رانی بهره می‌برد. گرافیتی، در زمان حاضر از پذیرش بین‌المللی برخوردار است، اما خواستگاه اعتراضی آن، به درستی معرفی نشده‌است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گرافیتی؛ اعتراض؛ گفتمان انتقادی؛ لاکلا و موفه؛ هیپ‌هاپ | ||
| موضوعات | ||
| هنر و هویت ملی و فرهنگی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Graffiti protest discourse in 70s and 80s in New York(Ernesto Laclau and chantal Mouffe theory) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Najibeh Rahmani1؛ Hamideh Mahmoudzadeh2 | ||
| 1Ph,d in Art Research,Department of Arts, University of Tehran | ||
| 2Faculty of Art and Architecture, University of Sistan and Baluchestan. | ||
| چکیده [English] | ||
| Graffiti were present in the social space in the form of walling protest in social events or each kind of impersonation of identity notification and protest in public , Graffiti is similar to graphic in terms of communicating with the audience.Different media and people transmitting messages to people. Modern graffiti first appeared in New York City in the late 1960s and since then it has become more and more popular. Graffiti and street art embody cultural significance through its individualistic nature, though its ability to beautify and enhance public spaces, and through its highly visible way of speaking out on political, social and economic issues, because it so clearly represents an artistic subculture with a message seen by some elements of the public and the art establishment as important. Ernesto Laclau and Chantal Mouffe's theory has great potential in explaining social and political phenomena. In the form of critical discourse, we try in this paper to describe the government discourse with the graffiti discourse of New York in the 1970s and 1980s. Thus, we study graffiti from the perspective of a protest phenomenon. Our goal is to demonstrate the importance of graffiti protest expression by keeping in mind that graffiti has now turned into a highly popular and universal area and seems to be very different in terms of expression from New York. The data were collected by the documentary method using written sources as well as reputable sites of taggers. The results indicated that in the 1970s and 1980s in New York, the graffiti discourse with the central symbol of declaring identity and protest had opposed to the government's discourse with the central signifier of security. Hence, by highlighting the issue of creating security and protecting public property, the government focused on marginalizing and fighting the taggers (graffiti artists). | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Graffiti, Protest, Critical Discourse, Laclau and Mouffe, Hiphap | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 314 |
||