پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 635 |
| تعداد مقالات | 9,314 |
| تعداد مشاهده مقاله | 67,881,220 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 17,095,893 |
فراهنجاری در شعر مشفق کاشانی | ||
| مطالعات زبانی و بلاغی | ||
| مقاله 2، دوره 15، شماره 35، خرداد 1403، صفحه 35-64 اصل مقاله (1.08 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/jlrs.2023.29132.2206 | ||
| نویسندگان | ||
| مریم خلیلی جهانتیغ1؛ تارا محمدی* 2 | ||
| 1استاد زبان و ادبیات فارسی، گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان | ||
| 2دانش آموخته دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان (نویسندة مسئول) | ||
| تاریخ دریافت: 07 آذر 1401، تاریخ بازنگری: 23 خرداد 1402، تاریخ پذیرش: 04 تیر 1402 | ||
| چکیده | ||
| آشنایی‌زدایی تکنیکی هنری است که به معنای فراتر رفتن از زبان معیار و به منظور القای لذت درک و دریافت به مخاطب صورت می‌پذیرد و خود به دو نوع، معنایی (که به بررسی استعاره، مجاز، کنایه و حس‌آمیزی می‌پردازد) و ترکیبی (که متن را در سطح واژگانی، نحوی، آوایی، نوشتاری، سبکی و گویشی مورد واکاوی قرار می‌دهد) تقسیم می‌شود. این تکنیک هنری در نثر و شعر و حوزة ادبی و معنا و ترکیب رخ می دهد؛ به گونه ای که مخاطب با برجسته سازی، مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد . فراهنجاری در شعر عباس کیمنش، ملقب به مشفق کاشانی، شاعر آیینی و انقلابی معاصرهم دیده می شود؛ لذا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف تحلیل مولفههای هنجارگریزی در شعر وی در پی پاسخ به این سوال اساسی است که هنجار گریزی یا فراهنجاری در چه حوزه ای از شعر این شاعر جلوهگر شده است، با بررسی مولفههایی چون هنجار گریزی واژگانی، معنایی، نحوی، باستانی و سبکی و مواردی از این دست، بر اساس نظریه جفری لیچ انجام گرفته است. نتیجه اینکه شعر مشفق کاشانی را میتوان آیینه تمام نمایی از زیباییها و ابداعات هنری دانست که پر بسامد ترین مولفة فراهنجاری در شعر او نیز در حوزه معنا رخ داده است و مخاطب در لابلای این زیباییها و ابداعات و فراهنجاریهای واژگانی و نحوی و دیگر مولفههایی که از بسامد کمتری در شعر او برخوردارند، به معنا و منظور شاعر پی میبرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مشفق کاشانی؛ نظریه جفری لیچ؛ هنجارگریزی یا آشنایی‌زدایی؛ معنا و ترکیب | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Deviation in the Poetry of Mushfiq Kāshānī | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mrayam Khalili Jahantigh1؛ Tara Mohammadi2 | ||
| 1professor of Persian language and literature, Sistan&Balochestan, Zahedan, Iran: Correspondence author | ||
| 2PHD, Persian Language and Literature, University of Sistan&Balochestan, Zahedan, Iran: Correspondence author | ||
| چکیده [English] | ||
| Deviation in art refers to going beyond the conventional language in order to evoke a sense of pleasure, perception, and understanding in the recipient. It can be classified as semantic deviation (which explores metaphor, metonymy, irony and synesthesia) and combinative deviation (which examines the textual elements such as vocabulary, syntax, phonetics, writing style, and dialect). This artistic technique is found in both prose and poetry, aiming to captivate the audience through highlighting certain aspects. Poetic deviation is evident in the poetry of Abbās Keymanish, known as Mushfiq Kāshānī, a contemporary religious and revolutionary poet. As such, this research employs a descriptive-analytical approach to investigate the components of deviance in his poetry and explore his poetic deviations. In so doing, the study examines linguistic, semantic, syntactic, archaic, and stylistic elements of deviation according to Geoffrey Leech's theory. The findings reveal that Mushfiq Kāshānī's poetry can be considered a comprehensive reflection of artistic beauty and innovation, with the most frequent component of deviation occurring in the realm of meaning. The audience understand the poet's intended meaning beneath these aesthetic qualities, linguistic and syntactic deviations, and other components that are less frequent in his poetry. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Mushfiq Kāshānī, Geoffrey Leech's theory, deviation, meaning and combination | ||
| مراجع | ||
|
- احمدی، بابک (1377). آفرینش و آزادی، تهران: مرکز.
- حسن‌لی، کاووس (1383). گونه‌های نوآوری در شعر معاصر ایران، تهران: ثالث.
- حق‌شناس، علی‌محمّد (1382). زبان و ادبیات فارسی در گذرگاه سنّت و مدرنیته، تهران: آگه.
- خلیلی جهانتیغ، مریم (1380). سیب باغ جان، تهران: سخن.
- دزفولیان، کاظم و علی عبّاسی (1384). بهبود زبان فارسی از منظر ادبی، پژوهش‌نامۀ علوم انسانی، شمارۀ 46 و 45.
- روبینز، آر. اچ. (1370). تاریخ مختصر زبان‌شناسی، ترجمۀ علی‌محمّد حق‌شناس، تهران: نشر مرکز.
- روحانی، مسعود و محمّد عنایتی قادیکلایی (1388). بررسی هنجارگریزی در شعر شفیعی کدکنی (م. سرشک)، پژوهش‌نامۀ زبان و ادب فارسی (گوهر گویا)، شمارۀ 3، صص 63-90.
- روزت. ای (1371). روان‌شناسی تخیّل، ترجمۀ اصغر الهی و پروانه میلانی، تهران: گوتنبرگ.
- ساسانی، فرهاد (1384). بررسی ویژگی‌های سبکی کویر شریعتی، پژوهش‌نامۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، شمارۀ 45 و 46.
- سجودی، فرزان (1377). هنجارگریزی در شعر سهراب، کیهان فرهنگی، شمارۀ 142.
- سلاجقه، پروین (1387). امیرزادۀ کاشی‌ها، تهران: مروارید.
- سلدن، رامان و پیت ویدوسون (1384). راهنمای نظریۀ ادبی معاصر، ترجمۀ عباس مخبر، تهران: طرح نو.
- شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1387). شاعر آینه‌ها، تهران: آگاه.
- شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1370). موسیقی شعر، جلد 3، تهران، آگاه.
- شمیسا، سیروس (1380). کلّیات سبک‌شناسی، جلد 6، تهران: فردوس.
- صفوی، کورش (1373). از زبان‌شناسی به ادبیات، جلد1، تهران: چشمه.
- علوی مقدّم، مهیار (1377). نظریه های نقد ادبی معاصر، تهران: سمت.
- فروغ، صهبا (1384). برجسته‌سازی واژه و ترکیب در شعر اخوان، پژوهش‌نامۀ علوم انسانی، سال 1، شمارۀ 45 و 46.
- مشفق کاشانی (1372). آینۀ خیال، تهران: کیهان.
- مشفق کاشانی (1348). سرود زندگی، تهران: مصور.
- مشفق کاشانی (1384). هفت بند التهاب، قم: نسیم حیات.
- مشفق کاشانی (1348). شراب آفتاب، تهران: زوّار.
- مشفق کاشانی (1365). آذرخش، تهران: کیهان.
- مشفق کاشانی (1392). به رنگ آینه، تهران:وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- مشفق کاشانی (1388). بهشت گمشده، تهران: انجمن قلم ایران.
- مشفق کاشانی (1388). دیباچۀ تقدیر، تهران: انجمن قلم ایران.
-مشفق کاشانی (1382). سیرنگ، تهران: فرهنگ‌گستر.
-مشفق کاشانی (1390). صلای غم، تهران: فصل پنجم.
- مشفق کاشانی (1378). فراز مسند خورشید، گزینۀ غزل مشفق کاشانی، به انتخاب سعید نیاز کرمانی، چ1، تهران: پیام.
- مشفق کاشانی (1388). نفس نسترن، تهران: انجمن قلم ایران.
- مشفق کاشانی (1381). شب همه شب، تهران: دارینوش.
- مشفق کاشانی (1386). اوج پرواز، تهران: اطّلاعات.
- مشهدی، محمّدامیر و پروانه مهرسرشتان (1401). برجسته‌سازی ادبی جفت واژگان (مشابه) در خسرو و شیرین نظامی، فصلنامۀ مطالعات زبانی و بلاغی، سال 13، شماره 30.
- هاوکس، ترنس (1380). استعاره، ترجمۀ فرزانه طاهری، چ2، تهران: مرکز.
- یوسفی‌پور کرمانی، پوران و همکاران (1401). آشنایی‌زدایی زبانی و بلاغی در شعر حسین پناهی، فصلنامۀ مطالعات زبانی و بلاغی، سال 13، شمارۀ 28.
- Simpson, Paul. (1997). Language Through Literature: An Introduction, London & New York: Routledge. - Leech, G. N. (1969). A Linguistic Guide to English Poetry, New York: Longman. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 212 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 279 |
||