پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شمارهها | 671 |
| تعداد مقالات | 9,761 |
| تعداد مشاهده مقاله | 69,450,068 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 48,601,747 |
اثر بخشی آموزش کنترل تکانه بر تکانشگری و بهبود نشانههای مرضی دانشآموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای | ||
| روانشناسی بالینی: نوآوریها در پژوهش و عمل | ||
| مقاله 3، دوره 5، شماره 4 - شماره پیاپی 20، دی 1392، صفحه 29-41 اصل مقاله (436.89 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/jcp.2017.2143 | ||
| نویسندگان | ||
| پرویز شریفی درآمدی1؛ محمد جواد بگیان کوله مرز* 2؛ حافظ پادروند1؛ فرشید گراوند3 | ||
| 1دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| 2دانشگاه محقق اردبیلی | ||
| 3دانشگاه پیام نور تهران | ||
| تاریخ دریافت: 10 بهمن 1395، تاریخ بازنگری: 27 آبان 1404، تاریخ پذیرش: 10 بهمن 1395 | ||
| چکیده | ||
| مقدمه: ماهیت پیچیده اختلالات رفتاری کودکان، بررسی و به کارگیری درمانهای جدید را ایجاب میکند. پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش کنترل تکانه بر تکانشگری و نشانههای مرضی دانشآموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای بود. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی بوده و از طرح پیشآزمون - پسآزمون (و پیگیری) با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیهی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 91-1390 تشکیل می-دادند که نشانههای اختلال نافرمانی مقابلهای را دارا بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از دانشآموزان پسر دارای نشانههای اختلال نافرمانی مقابلهای بود که از میان دانش-آموزانی که بعد از شناسایی به وسیله فرم والد-معلم مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابلهای هومرسن، موری، اوهان و جانسون و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته به صورت خوشهای چند مرحلهای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزارهای پژوهش، مصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابلهای هومرسون و همکاران و مقیاس تکانشگری بارات روی هر دو گروه در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه اجراشد. در فرآیند اجرا، گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت آموزش گروهی کنترل تکانه قرار گرفتند (هشت جلسهی یک ساعتی) در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها نیز از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش کنترل تکانه بر تکانشگری و کاهش نشانههای مرضی اختلال نافرمانی مقابلهای مؤثر بوده است. تحلیل دادهها نشان داد که در مرحله پسآزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و کنترل، در میزان تکانشگری و نشانههای اختلال نافرمانی مقابلهای تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجهگیری: بنابر یافتههای این مطالعه، آموزش مهارتهای کنترل تکانه منجر به کاهش نشانههای اختلال نافرمانی مقابلهای و رفتارهای تکانشی در دانشآموزان مبتلا به این اختلال میشود و می-توان از آن به عنوان یک روش مداخلهای مناسب سود جست. | ||
| کلیدواژهها | ||
| واژههایکلیدی: آموزش کنترل تکانه؛ اختلال نافرمانی مقابلهای؛ تکانشگری؛ دانشآموزان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Effect of Impulse Control Training on Impulsiveness and Reduce the Symptoms of Students with Oppositional Deficit Disorder | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Parviz Sharifi Daramadi1؛ Mohammad Javad Bagian Kulehmarz2؛ Hafez Padervand1؛ Farshid Geravand3 | ||
| چکیده [English] | ||
| Introduction: Multidimensional and complex nature of children`s behavioral problems requires assessment and usage of modern treatments. The present study aimed to investigate the efficacy of Impulse Control Training on Impulsiveness and reduce the symptoms of Students with Oppositional Deficit disorder. Method: This was an experimental research, and a pre-test, post-test, follow-up and control group design was applied. The statistical Universe of the study included elementary school boys in Delfan city in the academic year 1390-91 (A.H.) with oppositional deficit symptoms. The sample consisted of the study included 40 male students from among the male students in Delfan city identified by the scales of Defiant Disorder Rating Scale (ODDRS) Hommersen, Murray, Ohan & Johnson parent & teacher form and Structured clinical interview and chosen selected cluster through simple random sampling. Then They were assigned to two groups of control and experimental (20 students in each group). In order to measure Structured, clinical interview, scales of Defiant Disorder Rating Scale (ODDRS) Hommersen and Etal and Impulsiveness Barrette Scale, Both the pret-est, post-test, and follow-up was two months old. The implementation process Experimental group received Impulse Control Training for 2 months (8 sessions of 1 hour) while the control group received no training at all. For statistical data analysis, variance analysis with repeated measures is used. Results: The results of multivariate analysis of covariance (MANCOVA) showed that impulse control training of Impulsiveness and reducing symptoms of students with Oppositional Defiant disorder was effective. Results indicated that there is a meaningful difference between the rate of symptoms of impulsiveness and oppositional defiant disorder in both control and experimental group in post-test and follow-up stages. Conclusion: Results of this research showed that Impulse Control Training is on reducing symptoms of oppositional defiant disorder and impulsive behavior in students and can be used as an effective intervention to eliminate or decrease oppositional defiant behaviors. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Keywords: Impulse Control Training, oppositional defiant disorder, Impulsiveness, students | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,348 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,896 |
||