پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 579 |
| تعداد مقالات | 8,637 |
| تعداد مشاهده مقاله | 66,397,753 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 6,917,511 |
شگردهای صباحی در بیان کارکردها و اهداف معنایی و انگیزشی آیات قرآن | ||
| مطالعات زبانی و بلاغی | ||
| دوره 14، شماره 32، مرداد 1402، صفحه 7-30 اصل مقاله (587.54 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/jlrs.2022.27019.2089 | ||
| نویسنده | ||
| مریم باقی* | ||
| استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم، قم، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 07 اردیبهشت 1401، تاریخ بازنگری: 12 آبان 1401، تاریخ پذیرش: 16 آبان 1401 | ||
| چکیده | ||
| بخش زیادی از میراث ادب فارسی، شامل اشارات و مضامین قرآنی است که از بایسته‍های سخنوری به شمار می‍رود. بدون تردید، دریافت اشارات و نشانه‍های یادشده در سروده‍های ادیبان، بر شکوهمندی کلام آنان می‍افزاید و التذاذ حاصل از درک این زیبایی را دوچندان می‌‌کند. در پژوهش حاضر که به روش تحلیلی-توصیفی انجام شده، شیوه‍های به‌کاررفته در شعر صباحی بیدگلی، از سرشناس‍ترین چهره‍های شعر دورۀ بازگشت ادبی، در بیان کارکردها و اهداف معنایی و انگیزشی آیات قرآن، معرّفی و تحلیل شده است. این شیوه‍ها که در کتاب‌های بلاغت به آن‌ها اشاره شده و در اشعار صباحی به کار رفته است، در یک تقسیم‌بندی کلّی، در سه بخش استفادۀ مستقیم (شامل سه قسم لفظی، مفهومی و دوسویه)، تغییر کاربرد آیه و استفادۀ تلمیحی، بررسی و به رویکردهای شاعر در به‌کارگیری این روش‍ها پرداخته شده است. سؤال اصلی تحقیق این است که صباحی علاوه بر بهره‍گیری از روش‍های متداول و شناخته‌شدۀ تأثیرپذیری از قرآن، به چه شگردهای کمتر شناخته‌شده‌‌ای توجّه کرده و کارکردها و اهداف معنایی مرتبط با این شگردها در شعر او کدام است. یافته‍های پژوهش نشان می‍دهد صباحی افزون بر استفاده از روش‍های متعارفی چون اقتباس، درج، ترجمه و استفادۀ مفهومی با رویکرد تأکید و تأیید و کارکردهای بلاغی، به شگردهایی با سابقۀ رواج کمتر در بین شاعران پرداخته که عبارت‌اند از: 1. تغییر کاربرد آیه با رویکرد وصفی و ذوقی به‌قصد برجسته‌سازی موضوع و مضمون؛ 2. استفادۀ تلمیحی با کارکرد مقایسه یا بیان تفضیل. از میان شیوه‍های به‌کاررفته در شعر صباحی، بیشترین بسامد به روش تلمیحی با رویکرد مقایسه و تفضیل تعلّق دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| صباحی بیدگلی؛ آیات قرآن؛ شگردها؛ اهداف و کارکردها | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Sabāhi’s Techniques of Depicting Semantic and Inspirational Functions and Intentions of Verses from Qur’an | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Maryam Baghi | ||
| Assistant professor of Persian language and literature، Qom University، Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| A remarkable part of Persian literary heritage consists of the Qur’anic allusions and themes which are essential elements of rhetoric and poetics. Undoubtedly, the perception of the above-mentioned allusions and indications in the poetry of literary figures adds to the grandeur of their diction and doubles the pleasure of discerning this beauty. The present analytical-descriptive research introduces and explores the depiction of semantic and inspirational functions and intentions of Qur’anic verses in the poetry of Sabāhi Bidgoli, one of the most well-known figures in the period of Literary Return. The methods of depiction, referred to in the books of rhetoric and employed in the poetry of Sabāhi, are reviewed within 3 parts: direct usage (verbal, conceptual, and bilateral), changing the verse application, and allusive usage. This article has dealt with the poet’s approaches to undertaking those methods. The main research question is that, in addition to making use of common and known methods of receiving influence from the Qur’an, what less recognized techniques has Sabāhi taken into consideration? What are the semantic functions and intentions related to those techniques in his poetry? The research results show that, in addition to conventional methods such as adaptation, quotation, translation, and conceptual usage for emphasis and confirmation, and rhetorical functions; Sabāhi has also dealt with some lesser-known techniques among poets including: A) changing the verse application in a descriptive and discriminative approach, aiming to highlight the subject and theme; B) allusive usage for comparison or statement of preference. In the first technique, the main subject of the verse is in contrast with the subject intended by the poet. Sabāhi makes use of this technique for highlighting and defamiliarizing the subject in his poetry. In the second technique, by associating everyday natural and lyrical phenomena and subjects as well as religious characters and the Qur’anic events, the poet attempts to introduce the aforementioned themes in line with the allusions and stories in the Qur’an. Among the methods used in the poetry of Sabāhi, the allusive method with the approach of comparison and preference has the highest frequency. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Sabāhi Bidgoli, Verses of the Qur’an, Techniques, Functions and intentions | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 111 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 188 |
||