پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 636 |
| تعداد مقالات | 9,326 |
| تعداد مشاهده مقاله | 67,929,000 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 21,258,035 |
معناشناسی واژه «جدال» بر پایه هفت روش نظریه معناشناسی همزمانی ایزوتسو | ||
| مطالعات زبانی و بلاغی | ||
| دوره 15، شماره 37، آبان 1403، صفحه 245-272 اصل مقاله (1.1 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22075/jlrs.2023.31636.2333 | ||
| نویسندگان | ||
| سکینه موسوی اصل1؛ شاکر عامری* 2؛ علی اکبر نورسیده3 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران. | ||
| 2دانشیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران (نویسنده مسئول) | ||
| 3دانشیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 08 شهریور 1402، تاریخ بازنگری: 05 آذر 1402، تاریخ پذیرش: 06 آذر 1402 | ||
| چکیده | ||
| در نظریه معناشناسی همزمانی، کشف و بررسی معنای «نسبی» واژگان کلیدی در بافت آیات قرآن مورد تأکید است. در اندیشه ایزوتسو، واژه‌ای کلیدی میتواند از دو معنای اساسی و نسبی برخوردار باشد؛ اما معنای «نسبی»، تصویر واضح‌تری از آن در نظام معنایی قرآن ارائه میدهد. واژه «جدال» یکی از مفاهیم کلیدی قرآن به شمار میآید. در این پژوهش سعی شده است با تکیه بر روشهای هفتگانه معناشناسی همزمانی به‌صورت توصیفی - تحلیلی، مفهوم دقیقتری از واژه جدال ارائه گردد. این هفت روش عبارت‌اند از: تعریف متنی، یافتن کلمات مترادف (جانشین)، یافتن واژگان متضاد، موازنه ساختمان دستوری (ترادف) جملات، تشکیل میدانهای معنایی، صورت منفی واژگان و کاربرد در بافت غیردینی. از این جستار، حاصل گردید که واژه «جدال» در قرآن، هم به‌صورت مثبت (جدال احسن/ جدال به‌حق) و هم به‌صورت منفی (جدال غیراحسن/ جدال به باطل) کاربرد یافته است؛ هرچند کاربرد این واژه کانونی در مفهوم منفی آن بیشتر است. معنای نسبی «جدال به‌حق» در قرآن، عبارت است از جدالی که با ابزاری چون سلطان، علم، هدایت، بهره‌مندی از آموزههای کتب آسمانی، حکمت، موعظه حسنه و... صورت میپذیرد. در مفهوم نسبی «جدال باطل»، کفر، بارزترین ویژگی جدال به شمار میآید. فرد مجادلهگر علیرغم ارائه ظهور حق از پذیرش آیات الهی سرباز میزند و با هدف نابودی حق، به ستیزه با آنها برمی‌خیزد. منشأ جدال عوامل متعددی مانند کبر، نبود علم و سلطان، وسوسه‌انگیزی شیاطین و تبعیت از آنها، پیروی از سنت غلط پیشینیان و نتیجه آن گمراهی، استهزای آیات، ظلم، فسق، شرک و... است؛ افزون بر آن در معنای نسبی بر جریان مستمر و غالب جدال باطل بر جامعه و بدفرجامی مجادله گران تأکید شده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ایزوتسو؛ معناشناسی همزمانی؛ معنای اساسی؛ معناس نسبی؛ جدال | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The semantics of the word “dispute” based on the seven types of Izutsu's simultaneous semantic theory | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Sakineh Mosavi Asl1؛ Shaker Ameri2؛ Ali akbar Noresideh3 | ||
| 1Master's student, Department of Arabic Language and Literature, Semnan University, Semnan, Iran. | ||
| 2Associate Professor, Department of Arabic Language and Literature, Semnan University, Semnan, Iran: (correspondent Author) | ||
| 3Associate Professor, Department of Arabic Language and Literature, Semnan University, Semnan, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Discovering and investigating the "relative" meaning of key words in the context of Quranic verses is emphasized by the theory of simultaneous semantics. In Izutsu's Quranic thought, a key word can have two basic and relative meanings; but the meaning of "relative" should provide a clearer picture of it in the semantic system of the Qur'an. The word "dispute" is one of the key concepts of the Quran. In this research, an attempt has been made to present a more precise concept of “dispute” by relying on the seven methods of simultaneous semantics in an analytical-descriptive manner. These seven methods are textual definition, finding synonyms (substitutes), finding antonyms, balancing the grammatical structure (synonyms) of sentences, forming semantic fields, negative form of words and application in non-religious context. Based on the findings of this research, it was concluded that the word "dispute" in the Quran is used both positively (dispute with goodness/dispute with truth) and negatively (dispute with unrighteousness/dispute with falsehood). However, as a focal term, the word is more frequently used in its negative sense. The relative meaning of "right dispute" in the Qur'an is a struggle that takes place with tools such as Sultan, knowledge, guidance, benefiting from the teachings of the holy books, wisdom, good preaching, etc. In the relative concept of "false dispute", disbelief is considered the most obvious feature of dispute. Argumentative person refuses to accept the divine revelations despite the truth being presented, and with the aim of destroying the truth, starts fighting against it. The source of dispute comprises several factors such as pride, lack of knowledge and authority, obedience to the temptation of devils, following the wrong tradition of the predecessors, and the result is misguidance, mockery of the verses, oppression, immorality, polytheism, etc. In addition, in a relative sense, emphasis is placed on the continuous and dominant flow of false dispute on the society and the ominous outcome of the disputants. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Izutsu, simultaneous semantics, dispute, basic meaning, relative meaning | ||
| مراجع | ||
|
ـ قرآن کریم.
ـ ابن عاشور، محمد بن طاهر (بی‌تا) التحریر والتنویر. چ1. بیروت: مؤسسة التاریخ.
ـ ابن فارس، احمد (1404 ق). معجم مقاییس اللغه. چ1. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ـ ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان العرب چ3. بیروت: دار صادر.
ـ باقری، مهری (1399). مقدمات زبانشناسی. چ24. تهران: نشر قطره.
- بیضاوی، عبدالله بن عمر (1418 ق). أنوار التنزیل و أسرار التأویل. چ1. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- پالمر، فرانک (1400ش). نگاهی تازه به معنی‌شناسی. ترجمة کوروش صفوی. چ8. تهران: نشر مرکز.
- ثعالبى، عبدالرحمن بن محمد (1418ق). جواهر الحسان فى تفسیر القرآن. چ1. بیروت: دارإحیاء التراث العربى.
- جاناتان کالر (1393). فردینان دوسوسور. ترجمة کوروش صفوی. چ4. تهران: انتشارات هرمس.
ـ حقی بروسوی، اسماعیل (بی‌تا). روح البیان. چ1. بیروت: دار الفکر.
ـ درویش، محیی‌الدین (1415ق). اعراب القرآن و بیانه. چ4. سوریه: دارالإرشاد.
ـ دوسوسور، فردینان (1400). دوره زبانشناسی عمومی. چ8. ترجمة کوروش صفوی. تهران: انتشارات هرمس.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد (1374ش). المفردات فی غریب القرآن. چ2. تهران: مرتضوی.
- زمخشرى، محمود بن عمر (1417). الفائق فی غریب الحدیث. چ1. بیروت: دارالکتب العلمیه.
ـ زمخشرى، محمود بن عمر (1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. چ3. بیروت: دارالکتاب العربی.
- صافى، محمود بن عبدالرحیم (1418ق). الجدول فى إعراب القرآن. چ4. دمشق. بیروت: «دارالرشید مؤسسة الإیمان».
ـ صفوی، کوروش (1399). درآمدی بر معناشناسی. چ6. تهران: سوره مهر.
- صفوی، کوروش (1400). فرهنگ توصیفی معنی‌شناسی. چ2. تهران: فرهنگ معاصر.
- طباطبایی، محمدحسین (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن. چ5. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
- طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. چ5. تهران: ناصر خسرو.
ـ طریحى، فخرالدین بن محمد (1375). مجمع البحرین. چ3. تهران: مرتضوی.
- طوسى، محمد بن حسن (بی‌تا). التبیان فى تفسیر القرآن. چ. بیروت: دار احیاء التراث العربى.
- فخر رازی، محمد بن عمر (1420ق). مفاتیح الغیب (التفسیر الکبیر). چ3. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ـ قائمی نیا، علی‌رضا (1399). معناشناسی. چ1. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
ـ قرائتى، محسن (1383). تفسیر نور. چ11. تهران: مرکز فرهنگى درس‌هایی از قرآن.
- مختار عمر، احمد (1386). معناشناسی. ترجمة حسین سیدی. چ2. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
- مصطفوی، حسن (1430). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. چ3. بیروت: دارالکتب العلمیه.
ـ مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه. چ1. تهران: دارالکتب الإسلامیه.
- نورسیده، علی‌اکبر؛ میراحمدی، سیدرضا؛ ترابی، ابوالفضل (1401). معناشناسی واژه "زعم" در قرآن با تکیه بر نظریه ایزوتسو. دانشگاه سمنان: مجله مطالعات زبانی و بلاغی. 13(27).322-299. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 246 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 430 |
||